Over het hele internet slaan de wijsheden je om de oren. Van meme’s op Facebook, plaatjes op twitter tot quotes op Instagram dat je toch vooral de nare dingen moet loslaten. Het lijkt alleen onmogelijk om te vinden hoe je dat dan zou moeten doen.
Hoe dan?
Hoe laat je los dat er iets in je leven gebeurd is dat jouw hele wereld op zijn kop zette? Wat zo’n grote impact heeft gehad dat je bent gaan twijfelen aan jezelf. Of waar je pijn van hebt gehad. Wat misschien wel gezorgd heeft voor een verandering in hoe je tegen de wereld aankijkt.
Weet je wat die uitdrukking bij mij oproept? Dat wanneer je het niet los kunt laten, dat dan ook maar gewoon je eigen schuld is.
Zit er een uiterste houdbaarheidsdatum op verdriet, op teleurstelling, op pijn?
Ik kom het vaak genoeg tegen bij mijn cliënten. Het gevoel van falen, van schuld. Ze vertellen dat ze niet snappen dat de ervaringen nog pijn doen na zo’n lange tijd. ” Ik kan het maar niet loslaten, maar dat had ik toch allang al moeten doen?” “Waarom blijf ik het maar vasthouden?” of “Ik heb het al lang geleden losgelaten maar het blijft maar terug komen.”
De realiteit is dat pijnlijke ervaringen altijd een beetje pijn zullen blijven doen wanneer je er aan terugdenkt. Dat het nu nog bijna net zo heftig voelt als toen je het meemaakte komt vaak omdat we zo hard geprobeerd hebben het ‘los te laten’. We proberen er niet meer aan te denken. Vinden allerlei manieren om die gedachtes te vermijden en te verdringen.
Het probleem is dat je dit niet lukt. Je zult altijd door kleine dingen (triggers) er weer aan herinnert worden. Een geur, een geluidje of misschien een plek waar je langs rijdt. Omdat je de ervaring diep weg gestopt hebt, word je hierdoor overvallen.
Maar wat werkt dan wel?
Verzamelingen
Het leven bestaat uit een reeks hele leuke fantastische ervaringen. Geweldige momenten waarbij je denkt, yes ik ben zo gelukkig. Waar je blij en vrolijk van wordt. Op het moment zelf maar ook als je eraan terugdenkt. Maar het leven bestaat ook uit hele nare, verdrietige ervaringen. Ervaringen waarvan je nu nog een knoop in je maag krijgt. Je verdrietig voelt.
En weet je; dat is oké!! Het is oké om terug te denken aan de blije dingen maar ook aan de nare dingen.
Natuurlijk is het niet fijn wanneer de nare ervaringen je leven gaan overschaduwen, dat je door de nare ervaringen niet meer van de mooie dingen kunt genieten. Dat is vreselijk. Maar loslaten van die ervaringen gaat je niet lukken. Ze zullen altijd een onderdeel blijven van jou. Ze hebben je gevormd tot wie je nu bent.
Wanneer we de nare ervaringen en gedachten omarmen en ze accepteren voor wat ze zijn. Dan ontneem je ze ook hun kracht. Gun jezelf de tijd om stil te staan bij wat je overkomen is. Stil te staan bij welke gevoelens het opriep toen en nu? Kijk met compassie naar jezelf en wat je voelt.
Wie kan zich nog deze letterbakken van vroeger herinneren? Zo’n platte houten kast met tientallen vakjes. En in elk vakje stond een klein frutseltje, een tierelantijntje en aan elk voorwerp in die kast zat een herinnering.
Wat nou als je jezelf ziet als die kast en al jouw ervaringen ziet als zo’n frutsel in die kast? Pak er af en toe eentje uit. Bekijk hem en terwijl je hem afstoft, herinner je het verhaal waar hij voor staat om hem vervolgens terug te zetten op zijn plek, tussen al die andere herinneringen die jou maken wie je bent. De leuke én de nare.
Grote hoop
In de loop van de jaren zijn vele dooddoeners gelukkig op de hoop van ‘die kan echt niet meer’ terecht gekomen.
- ‘Achter de wolken schijnt de zon’
- ‘Kom op, kop op’
- ‘Na regen komt zonneschijn.’
Je zult het bijvoorbeeld tegenwoordig toch echt niet meer in je hoofd halen om met een strak gestreken gezicht tegen iemand te zeggen:
“Van het concert des levens krijgt niemand een program”
Terwijl dit vroeger toch bij heel veel mensen op zo’n vergeeld tegeltje op het toilet hing. (en bij veel nog steeds.)
Mag ik asje asjeblieft voorstellen dat we ‘laat het los’ ook op die grote hoop gooien?!!!
Dan mag ‘Laat het los’ gewoon weer dat liedje zijn dat je met je dochter, nichtje of gewoon zelf zo lekker vals mogelijk meebrult.
Laattutlossssss, Laattut gaaahaaan. Lalalaaaaaaaaaahhh
2 comments on “‘Laat het los’!?”